Alle wandelingen in de Ardennen

Kautenbach is een klein dorp te midden van beboste hellingen, op een spoorwegknooppunt. Zijn naam verschijnt voor het eerst in oude teksten rond 1310 als "Kutenburch".

De etymologie van de plaatsnaam wordt het best uitgedrukt door de pen van Dicks - Edmond de la Fontaine, Luxemburgs schrijver (1823-1891): "Kautenbach draagt echter niet de naam van een stroompje, zoals de naam lijkt aan te geven. Het ligt in de hoek gevormd door de samenvloeiing van twee waterlopen, de Wiltz en de Clerf." (..) Bach heeft de betekenis van het Frans voor kromming, bochtigheid, borst, uitholling, holte, vallei. Het woord Caut is Keltisch voor rots. Deze twee namen samen, Kaut en bach, geven perfect het gezicht weer van Kautenbach, een dorp geplaatst in de holte van een vallei omzoomd door verheven rotsen(..) . "

Kautenbach - Camping

Op een zeer smalle kam, omgeven door dichte bossen, ver van alle belangrijke verkeersaders, bevindt zich één van de mooiste en meest mysterieuze kastelen van Luxemburg.

Een zeer recente verschijning, vertoont het nochtans nog een vage oorsprong en een indrukwekkend aantal legenden omstrengelen het.

Vanuit dit panoramisch punt, gelegen aan de noordzijde van de "Penzebierg", die de zuidelijke grens van het bekken van de Wiltz vormt, onthult het bijzonder landschap van de Kiischpelt al zijn geheimen.

Het bekken van de Wiltz vertaalt zich hier door een depressie, waar de stroompjes bredere meanders hebben kunnen graven, en waar de dorpen de nodige ruimtes hebben gehad voor hun ontwikkeling.

Vanaf deze uitstekende rots kan het dorp Lellingen worden bewonderd: het traditionele dorp uit de Luxemburgse Ardennen dat het best bewaard is gebleven.

Het dorp is gelegen in de « depressie van Pintsch » aan de samenvloeiing van drie stromen: de Clerve, Pëntschbach en Lellgerbach. Het dorpscentrum
bestaat uit de kapel, waarrond gerestaureerde eeuwenoude boerderijen zijn gegroepeerd.

De bijzonderheid van Lellingen is de doorwaadbare plaats in het centrum van het dorp, terwijl de meerderheid van dit soort plaatsen zijn vervangen door bruggen.

De irrigatie van de velden van de grote valleien werd verkregen door de bouw van dammen, vaak gemaakt
van hout, met stabiele hoge oevers, daarbij een deel van de watersuit de kreek omleidend naar een
netwerk van kanalen waardoor dit voedselrijke water in de weiden werd verspreid.

Op sommige plaatsen, werden de waters door een
dam omgeleid.

De plaats gekozen om de dammen te installeren werd vaak gekozen precies op plek waar de rivier wegliep van de holle kant van de meander, dat wil zeggen, wanneer de rivier zich « bevrijdde » van de rotswand.

De naam Wilwerwiltz gaat terug naar St. Willibrord en in het bijzonder naar Wilibrordus-Wiltz, d.w.z. de wad van St. Willlibrord.

De legende gaat dat St. Willibrord door het dorp kwam en verpoosde in een grazige vallei. Het was toen dat de eigenaar verscheen en probeerde St. Willibrord te verjagen. Deze laatste nam zijn wandelstok en plantte deze in de grond waar een bron ontsprong, de reddende fontein van St. Willibrord.

Het dorpje van Enscherange gelegen, zoals Wilwerwiltz op de rechteroever van de Woltz, is uitgebouwd rond een versterkte boerderij in het centrum van het dorp - residentie van de familie Frères uit de late 18e eeuw - en twee molens, één stroomafwaarts - de schors-molen - en de andere stroomopwaarts het dorp - de zogenaamde molen: « Rackés Millen ».

In de stijging tussen het dorp van Enscherange naar de plaats genaamd “ Lou ”, ongeveer halverwege, bevindt zich een heel bijzondere aanleg die
het geografische raster van de planeet laat zien, de kardinale punten laat bepalen, de veranderende seizoenen laat observeren, om de hoogte van de zon te meten en de lengte van de dagen, een zonnewijzer in mekaar te knutselen en te lezen, om uw positie te bepalen met behulp van de zon en de tijd.

Het is het enige specifieke “ ronde ” punt van de samenloop tussen een breedte- en lengtegraad in het Groothertogdom Luxemburg. De lengtegraden (= meridianen) gaan van noord naar zuid, met verbinding van de Noordpool naar de Zuidpool. De breedtegraden (= parallellen) staan loodrecht op de lengte graden en gaan van oost naar west.

In Drauffelt kunnen vermoeide wandelaars kiezen voor de trein, het station is slechts een paar meter ver.

Deze heuvel vormt de noordelijke grens van het bekken van de Wiltz, en dus ook van de Kiischpelt.

De brug van "Nol" geeft toegang via een zeer zware klim van 1,1 km en 200 meter hoogteverschil tot het dorp Munshausen, een juweeltje van het Ardeense erfgoed en een toeristisch centrum.

Het toeristische stadje Clervaux wordt gekenmerkt door een spectaculaire aanpassing van zijn kasteel, zijn kerk en de abdij van Saint Mauritius, allemaal gelegen langs de kam omsloten door de meander van de rivier.