Pierre Pauquay
Geregistreerd sinds 5 jaar 4 maanden
De Ardennen over berg en dal
Cultuur en wandelingen
Wij wandelden twee dagen tussen de rivieren Lesse en Lomme
Een autovrij avontuur
3 jours d'itinérance
De wandeling tussen de Lesse en de Lomme is een trektocht van 78km lang en neemt je mee door de fantasierijke wereld van de Ardennen. Op pad naar de legendarische plekken van de Haute-Lesse, langs de oevers van één van de mooiste rivieren van België, de Lesse.
Wij wandelden twee dagen tussen de rivieren Lesse en Lomme - Pierre Pauquay
Vertrek vanuit het station van Poix Saint-Hubert
Eindelijk! Het heeft even geduurd, maar deze keer lonkte de natuur ons met een warm welkom. De eerste kennismakingen hadden we in Redu, tijdens de regenachtige dagen van januari: de drassige wegen en de koude wind herinnerden er ons nogal aan dat de winter de valleien van de Ardennen nog bewoonde. Drie zonnige dagen later, begin februari, was de grond wat opgedroogd. Er hing zelfs een lentesfeertje: de trektocht onderging een heuse metamorfose. We vertrekken vanaf het station van Poix Saint-Hubert. De paar honderd meters op asfalt laten we snel achter ons zodra we het bospad betreden. Ze pronkt met haar mooiste troeven, versierd met een samensmelting van loof- en naaldbomen.
Tijdens deze wandeling maak je kennis met de hoge bomen in het uitgestrekte woud.
Bosbeheer
Meerdere boomsoorten van verschillende leeftijden leven hier in in harmonie. Bij elke stap die we zetten zien we hoe de hoge beukenbomen en het lichtspel dat zij prijsgeven. Dit type bos is ook erg bestand tegen windhozen en de brede open plekken zorgen ervoor dat de sneeuw zich niet te veel op de takken ophoopt. De vruchtbare grond laat de natuurlijke hernieuwing van het bos toe. Als we het grote woud verlaten, slingert de weg tot de oevers van de Lomme, een rivier die door het bovenste gedeelte van het grote woud stroomt. We volgen deze richting via een erg aangenaam pad onder de hoogste boomlagen. Onze voetsporen vermengen zich met deze van de dieren. We komen trouwens een troep dieren tegen, die ongestoord hun weg vervolgen door het bos van de Chipeteuses. Voor ons het gekwetter van enkele zangvogels; en in de lucht grote roofdieren die ons de weg tonen. We wandelen door een verwilderd en weinig betreden deel van het bos. We kwamen nog net geen kabouters tegen, maar lieten op onze route enkele reeën en herten opschrikken: de Ardense fauna is duidelijk aanwezig.
De goed afgebakende weg duikt op uit het bos: een weids panorama opent zich, een grandioos zicht. Rechts, daagt een rotsmassa uit het niets op, alsof hij oplaait uit de kern van de aarde. Le Rocher des Nutons, oftewel de Rots der Dwergen, een geologische zeldzaamheid… Zouden hier soms dwergen wonen?
Het land van de Venen
Vanaf de hoogste top onthult zich een ander landschap. Les Troufferies zijn oude veengronden waar berkenbossen en de heidevelden elkaar afwisselen. Eeuwen geleden, op deze plek kwamen rondtrekkende kuddes schapen op deze arme gronden grazen. Deze gewoonte ging verloren na het planten van de sparren, die meer rendabel bleken te zijn.. Andere zones werden dan weer verwaarloosd en verwilderd achtergelaten. Tussen 2010 en 2014 werd via het project ‘LIFE-Lomme’ geprobeerd dit verloren milieu weer tot bloei te brengen. Tussen 2010 en 2014 werd hieraan gewerkt. Zodoende hebben kuddes Galloway of de Higland Cattel nu de kans om in alle rust te kunnen grazen.
Het Land van de Venen - Pierre Pauquay
In het hart van het woud
Iets na het natuurreservaat wordt de route geweldig. Het pad klimt om zodoende de bosrand te bereiken. De helling is steil en lang: we bereiken bijna 500 meter hoogte.
Vanaf het bos van Bané, voorbij de eerste bivakzone tot het kerkhof van Anloy, is de route lang. Er komt geen einde aan het bospad. Aan de bosrand zien we eindelijk het dorp. Op het eerste gezicht een vredig dorpje, maar deze heeft een afschuwelijke strijd beleefd tussen het Duitse leger en het 17de korps van het Franse leger. Op 20 augustus 1914, beval generaal Joffre « de vijand zal aangevallen worden, overal waar hij ons pad zal kruisen…”. Het Franse leger hield zijn woord. In dit deel van de Ardennen, gingen de in rood en blauw geklede soldaten uit Bretagne en de Vendée (Frankrijk) de confrontatie aan met de Duitse infanterie. In Anloy, in Maissin, in de bossen, in de kreupelbossen, werd er gevochten met de baillonnette, met de blote vuist… De Franse soldaten lieten er 4500 doden en gewonden, naast 4300 Duitsers die er aan hun zijde rusten…
Dan is er een opening in het landschap: de weides en velden brengen ons naar Maissin. Het mooie wandelpad is bedekt met gras en geeft ons een mooi panorama op het dorp. Iets verder dan de Pont de la Justice, (brug van de Gerechtigheid), aan de linkerzijde, maken we een ommetje om brug van Marie-Thérèse te bewonderen. Deze geeft ons een beeld van hoe het er in het verleden aan toeging, toen de Ardennen nog werden bezocht door stoutmoedige handelaars die dit toen immense woud doorkruisten. Dit kunstwerk, met zijn vier bogen, smelt samen in het omliggende landschap. Het werd in de XVIIde eeuw uit leistenen blokken gemaakt en lag op de handelsweg tussen Luik en Bouillon, stad die toentertijd afhankelijk was van de Luikse prinsdom.
Hier vloeien de legendes en de geschiedenis van de Ardennen samen - Pierre Pauquay
In Maissin kom je over één van de mooiste delen van de route. Wat een fijn gevoel om te wandelen over het bospad dat tussen de bomen door slingert, dan weer eens een wed oversteekt of een paar rotsen trotseert. Zonder slag of stoot leidt hij ons naar de oevers van de Lesse… En we nemen graag even de tijd om haar te bewonderen. Beneden in het dal weerkaatst het gekabbel van de rivier. De stroom neemt je mee op ontdekking van deze landschappen, rijk aan legendes en verhalen. Langs de oevers worden we even één met het groene massief. We betreden het hart van een wonderlijke wereld bewoond door fantastische wezentjes…
De puurheid van de Lesse
Vanaf het pad is het aantrekkelijk om de kronkelende Lesse te volgen. Zij gebruikt al haar charmes en verleidt ons met haar zuiverheid en haar landschap. De rivier ontspringt op het plateau van Paliseul en doorkruist geen enkele bewoonde zone. De vervuiling lijkt zo ver weg in deze Ardense uithoek. Het volgen van de stroming is een waar spektakel. Vanaf hier komen we aan bij een houten brug. Hier steken we de wat onstuimige rivier over, naar de andere kant van de oever.
Aan de rand, duikt het gehucht Lesse op, een ongelooflijk mooie en serene plek, alsof het omringende woud het beschermd heeft van de tijd die tikt..In dit gehuchtje biedt de bivakzone een overnachting onder de sterrenhemel. Dit is één van de 3 zones die je hier op deze route tussen Lesse en Lomme kunt vinden. Hier kan je, volledig wettelijk, je tent opzetten, een vuurtje stoken en de rust van deze omgeving respecteren.
Een andere houten brug brengt ons wederom naar de andere rivieroever. Vanaf daar kunnen we de Roche aux Chevaux bewonderen. Het verhaal vertelt dat de oude paarden hier in de afgrond werden gestort: dit gerucht werd een legende. In dit oerstille woud zal geen elk geluid de rust komen verstoren, behalve onze wandelschoenen die de bladeren vertrappelen. Hoe meer neerwaarts, hoe smaller de weg wordt totdat het uiteindelijk een klein paadje wordt
De schuilplaats van de berggeesten
De rijke verbeelding van de mens ziet in deze groene rotsen boven de rivier, de schuilplaats van berggeesten. Deze dwergen, Nutons, Sotês of Lûtons genaamd, naargelang de regio in Wallonië, werken naarstig voor het welzijn van hun bewoners. Om hen te bedanken voor de vele klusjes die zij uitvoerden, werd regelmatig voedsel voor de openingen van deze rotsen geofferd… Even nadat we de route richting Libin zijn overgestoken treden we binnen in een majestueus beukenwoud, net voordat het grote woud van Saint-Hubert begint. Behalve zijn grootheid, lijkt het bos ook eindeloos. Tegen het einde van de route voel je de ziel van de Ardennen zelf, het woud.
De vermoeidheid slaat langzaam in de benen
Behalve de kilometers telt nu ook de moeilijkheidsgraad van het terrein: de benen worden vermoeid. Er ligt veel modder op het pad en de uitsleping heeft de bodem geschraapt, gedood door de grote machines die hier soms overheen komen. Als we Smuid naderen, krijgen we een laatste knipoog naar de legendes op onze route. We mogen de kabouters in de rotsen dan wel niet hebben gezien, hier in het sprookjesachtige “Parc Enchanté du Kaolin” kunnen we kennismaken met deze wezentjes… Het sympathieke didactisch pad neemt je mee rond de vijver van een oude steengroeve. De laatste kilometers leiden ons langzaam tot het station van Poix Saint-Hubert, omringd door het uitgestrekte groen waar wij gedurende twee dagen met plezier doorheen zijn gewandeld.
Deze ervaring zelf beleven
Deze 100% autovrije route werd getest en goedgekeurd
Voor een bivakplaats moet je vooraf even reserveren : www.foretsainthubert.wixsite.com
Duur van het parcours : twee tot drie dagen
Afstand : 75 km
Vervoer : Met de trein tot aan Poix Saint-Hubert, lijn 162, Namen – Arlon.
Vertrek: Vanaf het station kom je uit op de lus van Pont de Bozeau, via de weg richting Smuid.
Eten en overnachten : Langs de route kun je drie bivakzones vinden (zone van de Lesse, van Biolin en van Bané). Wildkamperen buiten deze zones is ten strengste verboden. Deze bivakzones zijn toegankelijk met respect van de boswet. Verschillende wegen verbinden de 8 dorpen van de gemeente Libin : Redu, Transinne, Smuid, Glaireuse, Ochamps, Anloy en Villance. Hier is er altijd mogelijkheid om een hapje te eten en te overnachten.
Kaart: Een nieuwe IGN kaart neemt deze luswandeling van 78km op en hier vind je alle informatie over deze route.
App: Je kan de route ook downloaden via de app « Promenades à la carte »
Een autovrij avontuur, drie dagen op trektocht, in het hart van de groene Ardennen.