Een weekend into the wild
Wandelen over het wandelpad EscapArdenne, van België naar Luxemburg.
5 min. ontdekken
Wandelen zonder grenzen, dwars door de natuur
“Waar zijn we eigenlijk?” Niet iedereen heeft zich goed voorbereid merk ik als we de veters vaststrikken voor een paar dagen op de EscapArdenne. Een weekend ‘into the wild’, avondeten zonder bestek, slapen onder de krijsende uilen en stappen van België naar Luxemburg. We zijn in de Ardennen, niet ver van Lac de Nisramont, het prachtig gelegen stuwmeer. Met drie vrienden een weekend weg, natuur, inspanning en verder niks. Into the Wild.
Wat meteen opvalt is de bewegwijzering. Alom aanwezig, fout lopen is echt geen optie. De blauwe bordjes met een witte golf erin leiden ons langs de Ourthe. De smalle, onverharde en kronkelige paden brengen ons in de juiste stemming. De kans is nihil dat we echt wildlife zullen zien, het geklets van een stel vrienden die elkaar niet elke week ziet jaagt elk zoogdier angst aan. Toch is de natuur zo puur dat voorbij zwemmende bevers, drinkende reeën of gaten pikkende spechten hier elke twintig meter zouden kunnen opdoemen. Juist die mogelijkheid maakt de sfeer perfect.
De smalle, onverharde en kronkelige paden brengen ons in de juiste stemming.
“Ik voel m’n benen al flink” De kilometers gaan soepel voorbij, maar ze worden wel gevoeld. De natuur gaat ook in andere vormen gewoon z’n gang, tussen neus en lippen door meldt Bas dat hij toch echt ‘de grote boodschap’ moet gaan doen. Tot ontzetting van vriend Frank - ‘het luxepaardje’ van het stel- schiet Bas de bosjes in, graaft een gat en laat niks achter behalve de geur. Handen wassen in de Ourthe en we kunnen door. Ik hou ervan, het basic gedrag, het ‘zijn’ in de natuur in plaats van erdoorheen te racen. Het gevoel dat je onderdeel van de omgeving bent, we genieten met volle teugen. We naderen onze bivak, kijken of er een mooi plekje voor ons is.
Bivakzone Bois Blancs
Bivakzone des Blanc Bois is een ruime bivakzone, heel veel ervaring heb ik er niet mee, maar er is plek genoeg. Rondom de centrale vuurplaats zijn de plekken al bezet, we lopen een stukje door. Frank kijkt wat sceptisch als ik mijn slaapzak en tent op het mos gooi. “Uhhh, ze hebben daar verderop vast ook wel en hotel toch?” Nee Frank, niet dit weekend, Back to basic weet je wel? Tussen de ‘witte bomen’ creëren we een prima kampeerplek. Even lijkt het wel heel primitief te worden als blijkt dat we wel eten hebben meegenomen maar geen bestek, maar dan blijkt hoe snel je kan improviseren. Snij gewoon een plastic bekertje in vieren, en voilà, iedereen heeft een lepel!
Tussen de ‘witte bomen’ creëren we een prima kampeerplek
Burlende herten
Ondanks dat we de hele dag in korte broek gelopen hebben, koelt het nu toch goed af. Alle kleren die ik bij me heb, heb ik inmiddels aan. Gevieren luisteren we naar de geluiden van het bos, onwennig. Het is zo enorm donker, er zou een hert naast me hebben kunnen staan en ik had hem niet gezien. Horen doen we ze ook niet, de herten. Het is de bronstijd, de kans op burlende herten zou erg groot moeten zijn. Maar helaas, af en toe horen we een verdwaalde medekampeerder, maar geen dieren.
Met de kou in ons lijf rollen we de slaapzakken in. We hebben net “slaap lekker” gezegd als er een oorverdovend gekrijs klinkt. Ik zit rechtop in de tent en fluister zachtjes: “Wat is dat?” aan de anderen. Na een paar minuten denken we eruit te zijn. Een stel bosuilen heeft gewacht tot we vertrokken waren en maken nu de boel onveilig. En tussen de krijsbuien door horen we dan eindelijk ook nog de burlende herten.
Luxemburg
Wat een heerlijke nacht, met een koude neus wakker worden, maar voor de rest ligt het heerlijk op de enkel dikke moslaag. Na een paar mooie plaatjes van de opkomende zon is het tijd voor koffie. Met warme handen pakken we vervolgens geroutineerd de spullen in en gaan voor dag en dauw op pad.
Al wolkjes blazend is het genieten in de vroege ochtend, de dieren om ons heen ontwaken, dampende koeien staan in de wei en kijken ons verdwaasd aan. Terwijl we onszelf ontdoen van de eerste laagjes kleding worden we uitgeboe-ed door ons publiek. Gauw weer verder maar.
Volgens de GPS kan het niet lang meer duren of Luxemburg dient zich aan. Dezelfde trail, De EscapArdenne, maar deze is dus verdeeld in twee stukken. De Eisleck trail en de Lee trail.
Leading Quality Trail - Best of Europe
De trails zijn dus samen 157 kilometer lang. De -tamelijk strenge- eisen voor het verkrijgen van het label ‘Leading Quatilty Trail – Best of Europe’ worden allemaal gehaald in deze kilometers. Zo zit er een maximum van 3% aan drukke wegen en minimaal 35% aan natuurlijke paden verstopt in de Trail, is er de mogelijkheid tot bagagevervoer en zijn er minstens twee veranderingen in het landschap, om de 8 kilometer.
Wij zijn er niet zo mee bezig, met een flinke tred stappen we nietsvermoedend Luxemburg binnen. Het is dat de laatste in de rij even omkijkt en de verwilderde grenspaal opmerkt, anders hadden we het niet in de gaten. Toch verandert er wel iets vanaf dit moment.
Naborrelen bij de Moulin d'Asselborn
De omgeving wordt weidser, de steile beboste hellingen van eerder deze trip zijn vervangen voor ‘vals plat’ lopende paden met vergezichten. De trip zit er alweer bijna op, de verhalen zijn verteld en de inspanning is geleverd. De laatste kilometers lijkt het wel of we vergezeld worden door twee Rode Wouwen. Continu in het zicht zweven ze met ons mee. Levensgevaarlijk natuurlijk, we kijken alleen nog maar omhoog en voor we het weten maken we een knieval in de Luxemburgse klei. Maar ook de laatste loodjes worden niet zwaar, al zitten we tijdens een afsluitende borrel bij Moulin d’Asselborn wel heel erg lekker en worden de benen steeds zwaarder. Het was mooi zo! Dichter bij elkaar, dichter bij de natuur, een prima conclusie na zo’n ‘Weekend into the Wild’
Meer informatie
De EscapArdenne is een wandelpad dat via La Roche-en-Ardenne in België naar Kautenbach in Luxemburg loopt.
Voor meer informatie over het wandelpad, de etappes en bivakplekken, vind je op deze website meer informatie.
Een weekend ‘into the wild’, avondeten zonder bestek, slapen onder de krijsende uilen en stappen van België naar Luxemburg.