Pierre Pauquay
Geregistreerd sinds 5 jaar 4 maanden
De Ardennen over berg en dal
Cultuur en wandelingen
Op ontdekking door een groene omgeving
Het dorpje Anlier ligt midden in het groen. In een paar stappen bereik ik het gelijknamige bos, maar niet zonder eerst de heuvelrug te beklimmen waar verschillende gewassen staan. Deze plek is door de mens geëxploiteerd, ik kom namelijk meerdere sparren tegen. Tijdens de strenge winters kunnen ze flink worden opgezweept door een ijzige wind.
In deze septembermaand beschijnt de felle zon het pad waar ik overheen loop. Gelukkig hoef ik slechts een paar stappen te zetten om bij de loofbomen te komen waar ik geniet van de verkoelende schaduw. In dit prachtige bos is het de stilte die het meeste opvalt. Geen enkel geluid verstoord het gezang en geroep van de vogels: hier vliegt een sperwer tussen de takken door, daar hamert een specht op een dode stam. Iets verderop tsjirpt een gaai, verrast door mijn aanwezigheid.
In het hart van het bos van Anlier
De beek Arlune
Het is de stilte die het meeste opvalt
Het geluk lacht me toe… In de lucht, door het bladerdak, neemt een slank silhouet een sierlijke vlucht: een zwarte ooievaar! De grote steltloper is het embleem van het grote bos van Anlier: hij staat symbool voor rust en ruimte. De vogel komt uit Afrika en strijkt tijdens de zomermaanden in de bossen van Anlier neer waar hij geniet van de vochtige bodems van de vallei en de nodige rust.
Met 7500 ha is het bos van Anlier het grootste Natura 2000-gebied van Wallonië. In tegenstelling tot de meeste Ardense bossen heeft het woud van Anlier weinig naaldbomen maar groeien er overwegend loofbomen, kenmerkend voor de zure en veengronden van de Ardennen. 85% van het bos bestaat uit beuk, eik, haagbeuk en esdoorn. Al wandelend onder het dikke bladerdak dompel ik me onder in een uiterst rustgevende omgeving. Ik voel een zachte loomheid, een verlangen om verder te gaan langs de beek Arlune die naar het Bois le Prêtre leidt.
De laatste stralen van de septemberzon geven het bos een rode gloed. Nog voor de herfst goed en wel begint draagt het bos al de kleuren van het nieuwe seizoen. Het woud heeft behoorlijk geleden onder de hitte van de zomerdagen. Alles is droog en dor, behalve de vochtige stukken waar de rivier doorheen stroomt en er leven te vinden is: ik hoop eigenlijk nog een bever te spotten! In de dichte struiken houden herten, reeën en wilde zwijnen zich schuil. Zij wachten op het vallen van de nacht om op hun gemak door het grote bos van Anlier te huppelen.
De Arlune
Ik besluit dat het tijd is voor een picknick en haal wat kaas en worst uit mijn rugzak. Na deze meer dan welkome pauze loop ik verder omhoog door een andere ruige vallei. De laatste tijd zijn er verschillende bomen gekapt wat er voor zorgt dat het bos wat lichter is, het daglicht stroomt er naar binnen. Ik verlaat de vallei om daarboven te genieten van het uitzicht, op de plek waar zich eerst een donker bos bevond. Vanaf hier heb je een open zicht op het natuurreservaat en de vallei van de Arlune. Met enige spijt verlaat ik het schitterende bos om terug te wandelen naar het dorpje.
Het bos van Anlier
Het bos van Anlier
Meer informatie
Bewegwijzering: rode bewegwijzering
Afstand: 13 km
Ligging: Anlier, België
De route: www.capsureanlier.be
In het grote bos van Anlier vermengen mijn voetstappen zich met de sporen van de dieren.