Pierre Pauquay
Geregistreerd sinds 5 jaar 4 maanden
De Ardennen over berg en dal
Cultuur en wandelingen
Uitgestrekte vlaktes zo ver het oog reikt
Vertrek vanaf het bezoekerscentrum Botrange: ik wandel in de richting van de grote hoogvlakte. Via de nieuwe markering (gele rechthoeken, WM18) bereik ik het Signaal van Botrange om vervolgens verder te gaan over een mooi pad door de wildernis. Hij komt uit bij de veengronden, waar de vlonderpaden beginnen. Deze houten paden zijn de overblijfselen van een oude route die de veengronden overstak, de Via Mansuerisca. Gedurende zo’n 1000 jaar (tussen de 4e en 14e eeuw) werd deze route gebruikt om goederen te vervoeren.
Zonder dat ik het doorheb loop ik over oude grenzen heen. De mensen hebben de wapens al lange tijd neergelegd, in het landschap kom je nog vele elementen tegen die je doen herinneren aan deze tijden van conflicten. Tijdens mijn wandeling kom ik vele overblijfselen tegen in deze veengronden. In de Waalse Venen volg ik de mijlpalen die vroeger de grens tussen de Oostenrijkse Nederlanden en Pruisen aangaven.
De Hoge Venen
Ik loop over oude grenzen
Als ik bij Wez aankom is het alsof ik aan het eind van de wereld ben, midden in het hart van het grote natuurreservaat. Wat is dit overweldigend! Een plek die de vroegere reizigers vast kippenvel moet hebben gegeven, met als enige bewegwijzering de grote toren “Colonne du Boulté” van 45,5m. Deze toren gaf aan waar Baraque Michel lag, midden in de moerassige veengronden. Deze toren, net als die van het Signaal van Botrange stammen uit 1566. Vandaag is hier een herberg te vinden waar ik even een pauze neem om me op te warmen.
Terug loop ik via de Venen van Poleûr, die herinneren aan het feit dat hier al eeuwenlang mensen werken. Tot de 12e eeuw waren de venen bedekt met een immens loofbos. Later, in de 15e eeuw zijn de mensen begonnen met het ontbossen van deze regio. Zodoende is er deze vlakke vegetatie ontstaan. Vandaag de dag kom je hier langs de paden vele bosbessen en veenbessen tegen.
Kort na het oversteken van de hoofdweg klim ik tussen modderpoelen, turf en vlonders door. Dit hoge plateau kent veel regen, het regent hier twee keer zo veel als in de Maasvallei. Terwijl ik hier rond wandel besef ik dat hier overal water is. Het kolkt onder de vlonders, het zit diep in het mos en stroomt door de sloten.
Ik ga verder met het ontdekken van de Veenregio als ik aankom bij de Fagne du Neûr Lowé, een microkosmos op zich. Hier vind je alle flora die op de hoogvlakten te vinden is. Dit veen is het voorbeeld van een landschap dat we zo’n 10.000 jaar geleden al konden vinden! Ik ben in een andere wereld, in de schemering van de ijstijd. Aan het einde van de dag, als ik langs de rand van het natuurreservaat wandel, wijst de ondergaande zon me de weg naar het bezoekerscentrum. De felle westenwind kondigt een nieuwe regenbui aan. Nog een paar maanden en de sneeuw zal spoedig de hoogvlakte bedekken.
Vlonderpaden op de Hoge Venen
Meer informatie
Bij het bezoekerscentrum van Botrange kun je de nieuwe onscheurbare kaart (1/25.000) aanschaffen, die door het Toeristenbureau van Oost België wordt uitgegeven. Op de kaart staan maar liefst 19 wandelingen in de gemeente Waimes en 26 in de gemeente Malmedy.
Bewegwijzering: Vanaf het bezoekerscentrum volg je de gele markering (Balade de Waimes, WM18) richting het Signaal van Botrange, gelegen op 1 km. Vanaf daar volg je de nieuwe bewegwijzering met een blauw rechthoek (Balade de Waimes, WM01) en met een bosbessenlogo, "La Grande Ronde des Fagnes".
Afstand: 8,5 km
Ligging: Waimes, België
Meer informatie: www.waimes.be
Via de nieuwe wandelroute van het Natuurpark Hoge Venen heb ik kennis gemaakt met de overweldigende wereld van de veengronden