Foto van de natuur onderweg naar de bivak in het bos van Saint-Hubert, door Pauline van Unloved Countries

We hebben een wandeltocht van 54 kilometer door het woud van saint-hubert gemaakt

Profile picture for user Pauline - Unloved Countries

Pauline - Unloved Countries

Geregistreerd sinds 4 jaar 4 maanden

Probeert nieuwe avonturen

Reist in onbekende bestemmingen

Geen enkele mogelijkheid om water bij te vullen onderweg

We hebben een wandeltocht van 54 kilometer door het woud van Saint-Hubert gemaakt

2 dagen wandelenen / 1 bivak

We gaan voor het eerst in ons leven bivakkeren. Omdat we graag midden in het bos willen slapen, kiezen we ervoor om een gedeelte van de route "tussen Lesse en Lhomme" te doen. Normaal gesproken is dit een bewegwijzerde route van 78 km door het bos van Saint-Hubert. Wij gaan echter voor een route van 52 kilometer, verdeeld over twee dagen. Een lange afstand voor beginners zoals wij, maar zeker niet onmogelijk. En, ondanks een paar brandende voeten en stevige kramp in de spieren, hebben we het er goed vanaf gebracht. Het was een geweldige ervaring in een van de grootste bosmassieven van België.    

 

Een niet te onderschatten onderneming

Gemiddeld 24 kilometer per dag. Dat is de afstand waar we ons op willen richten en daar moeten we niet te licht over denken. Terwijl we ons hiervan bewust zijn, beginnen we ons avontuur vanuit het dorpje Anloy, een van de pleisterplaatsen van de route. Onze route loopt voor de helft over het bewegwijzerde gedeelte van de route "tussen Lesse en  Lhomme” en voor de andere helft over een niet bewegwijzerd stuk dat we zelf moeten navigeren. Julien, eigenaar van het blog "Sentiers du Phoenix", heeft ons de GPX-file opgestuurd. Enkele maanden geleden heeft hij deze wandeling zelf nog gedaan. Onder een grijsgrauwe hemel gaan we op pad, in tegenovergestelde richting van de wegwijzers. We willen het dichtstbijzijnde bivakgebied bereiken, dat op 23 kilometer afstand ligt: het "Bois du Bané".              

De hele route op de kaart en de GPX-track op het horloge - Pauline van Unloved Countries

De route loopt eerst over asfalt, maar gaat al snel het bos van Saint-Hubert in. We controleren regelmatig het pijltje op ons GPS-horloge dat ons de juiste richting aangeeft. Dit is misschien minder avontuurlijk dan het gebruik van een papieren kaart, maar wel veel geruststellender voor beginners zoals wij. Vooral omdat we onderweg geen enkel punt tegenkomen waar we drinkwater kunnen tappen. We zijn volledig autonoom. Voor deze gelegenheid kocht ik een drinkfles met filter. Zo kunnen we bij vrijwel elk waterpunt drinken. De fles filtert 99,9% van de bacteriën, protozoa en micro-organismen. Iets dat iedereen die in de natuur wandelt zou moeten hebben. In de beekjes die we op weg naar onze bivakplaats tegenkomen, vullen we hem regelmatig bij.

 

Ik begin de afstand in mijn benen te voelen. Tim heeft door zijn rugzak vooral last van zijn rug. We nemen een korte pauze om het overtollige gewicht dat op zijn schouders rust aan te passen. Hij is het niet gewend om met een zware last te wandelen en heeft met het inpakken van zijn tas geen rekening gehouden met de verdeling hiervan. Zodra er minder druk op zijn schouders is en meer op zijn heupen, voelt hij zich meteen opgelucht en gaan we snel weer verder. De zon stijgt snel aan de hemel, maar ik heb niet het idee dat dat ook voor de door ons afgelegde aantal kilometers geldt. Ik heb de vage indruk dat we heel langzaam vooruit gaan! Uiteindelijk komen we na 6 uur wandelen aan bij het bivakgebied. Dat wordt tijd, want onze voeten branden in onze wandelschoenen.

Gemengde gevoelens van trots, vrijheid en vermoeidheid

Welk pad moeten we kiezen? - Pauline de Unloved Countries

De bivakplaats "Bois du Banè" is erg primitief. Er is een kampvuurplaats, een bankje en dat is het. Geen waterkraan. Twee andere wandelaars hebben er hun tent al staan als wij aankomen. Met het trotse gevoel van een enorme prestatie te hebben geleverd, zetten we onze tent ook op. Onze spieren en voeten doen echt wel zeer. Een gevoel van vrijheid overweldigt me, ondanks de vermoeidheid. Wandelen, drinken, eten en slapen in de natuur brengt ons terug naar vroeger tijden, toen mensen alleen hun tijd besteedden aan het zoeken naar voedsel en onderdak voor de nacht. Een gevoel dat zeldzaam is in ons huidige leven, dat vaak compleet losgekoppeld is van de natuur en ons oerinstinct.

 

De tweede dag blijkt nog sportiever dan de, voor ons al behoorlijk pittige, eerste dag. Er staat 29 kilometer op het programma! Ons tempo ligt vandaag veel hoger, ondanks onze pijnlijke spieren. Vier kilometer voor het einde sta ik op het punt om te gaan liften. Het laatste stuk leg ik op de automatische piloot af, in gedachten. De zon schijnt deze keer volop, alsof ze ons voor al onze inspanningen wil belonen. Door de pijn kan ik bijna niet meer lopen, maar ik ben blij dat ik de hele tocht heb afgemaakt. Tim voelt zich daarentegen topfit. Zijn conditie als marathonloper heeft daar vast iets mee te maken.

Het bos is op bepaalde plaatsen erg dicht - Pauline de Unloved Countries

De schoonheid van het landschap

Ondanks de inspanning en de pijn genieten we elk moment van onze reis van de schoonheid van het landschap. Het Grote Woud van Saint-Hubert beslaat 100.000 hectare, waarvan de helft bedekt is met bomen. Het overige deel bestaat uit een zeer divers landschap.

 

We trekken door een zeer dicht bos. Zo dicht, dat het pad op sommige plaatsen, zelfs op klaarlichte dag, helemaal donker blijft. Soms wandelen we door een moerassig veengebied. Het reservaat van “la Vieille Rochette” is hier een voorbeeld van. Er leven hier talrijke beschermde diersoorten, waaronder de blauwe vuurvlinder. Dit is een klein vlindertje dat met uitsterven bedreigd wordt. Een paar kilometer verder strekt zich een groene vallei voor ons uit. In de weilanden staan koeien te grazen. Ze kijken loom op naar de twee uitgeputte wandelaars die langs hun weide lopen.

 

Soms worden we herinnerd aan de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld. Op de “Chemin des Croix” markeren talrijke Franse en Duitse vlaggen de kruisen die langs de route zijn geplaatst. Ze herinneren ons aan de dood van duizenden soldaten die hier op 22 augustus 1914, tijdens de Eerste Wereldoorlog, hebben gevochten.

Geen spoor van de koning van het woud

Een ringslang - Pauline de Unloved Countries

Onverwachte ontmoetingen maken ons avontuur door deze streek, die vooral bekend is door de jacht, helemaal af. Rond een open plek kruist een vos heimelijk ons ​​pad. Een grote haas schrikt op als we dichterbij komen. We hebben net genoeg tijd om hem weg te zien sprinten. En het meest verrassende waren twee ringslangen langs de weg! Ik had niet verwacht dit dier hier midden in het Belgische bos te zien. Helaas hebben we de echte koning van het woud, het hert, niet mogen aanschouwen, terwijl we onze tocht in de volle bronsttijd maakten. Dat zal voor een volgende keer zijn.

De natuur onderweg - Pauline de Unloved Countries

Goed voorbereid op pad

Deze wandeling is technisch niet erg moeilijk. De tocht loopt over relatief vlak terrein. Maar de af te leggen afstanden moet je niet onderschatten, zeker niet met bagage op je rug. De eerst dag wandel je 23 en de tweede 29 kilometer. Op dag twee liepen we een paar keer verkeerd, dus werden het er nog meer. Let op: het is in België verboden om buiten de daarvoor bestemde gebieden te bivakkeren.

De bewegwijzering is niet altijd goed zichtbaar

Zorg voor comfortabel zittende schoenen, waarmee je lange afstanden kunt afleggen. Echte wandelschoenen zijn een aanrader, maar zorg ervoor dat je ze van tevoren goed hebt ingelopen om blaren en andere ongemakken te voorkomen. De mijne leverden me veel blauwe plekken aan mijn enkels op en twee grote valpartijen, omdat mijn veters tussen mijn schoenen verstrikt raakten!

 

Vergeet niet om een drinkfles met ​​filter mee te nemen die je onderweg kunt bijvullen. Hou wat water over om te koken, als je van plan bent om je eigen maaltijd te koken. Let goed op dat je op Juliens route niet verdwaalt, want je bent in de tegenovergestelde richting aan het wandelen. De bewegwijzering is niet zo duidelijk zichtbaar als die in de richting van de route van  78km. En als het weer er niet al te best uitziet, vergeet dan niet om regenkleding mee te nemen, die je van top tot teen beschermt, want niets is zo onaangenaam als wandelen in natte kleren.

 

Deze tips zijn natuurlijk vanzelfsprekend voor de ervaren wandelaar, maar voor beginners kunnen ze van pas komen. Dus… bezint voor ge begint!

Deze belevenis zelf ervaren

2/3 van de wandeling « tussen Lesse en Lhomme »:

Neem contact op met Julien van het blog « Sentiers du Phoenix » om de route te krijgen
www.sentiersduphoenix.be

 

Informatie over de wandeling van 78km, « tussen Lesse en Lhomme »:

www.lagrandeforetdesainthubert.be
(klik op "wandeling à la carte", onderaan rechts, om toegang te krijgen tot alle wandelroutes)