Pierre Pauquay
Geregistreerd sinds 5 jaar 4 maanden
De Ardennen over berg en dal
Cultuur en wandelingen
ik heb Luik-bastenaken-Luik gefietst
Een reis door het heilige land van de wielersport
79 a 253 km fietsen
Zin in een uitdaging deze lente? De voorjaarsklassieker Luik-Bastenaken-Luik vindt plaats in april en een paar dagen voor de profwielrenners kun je je er als amateur ook aan wagen. Je rijdt over dezelfde legendarische hellingen en wegen… Tijd om de route te verkennen!
Als sinds het begin van de vorige eeuw leveren de wielerklassiekers de mooiste beelden van de geschiedenis van de wielersport. De oudste klassieker, Luik-Bastenaken-Luik, heeft al zijn hartstocht en uitstraling behouden. De emotie is goed voelbaar als we het wielerland Wallonië betreden. Eind april zullen de piepende banden en de kletterende derailleurs de stilte van de Ardenner bossen onderbreken. Dit onschuldige geroezemoes is een voorbode van een titanenstrijd. Luik-Bastenaken-Luik is de wedstrijd waarvan elke wielrenner droomt om ooit de zege binnen te halen. En alleen de grote namen hebben de “Doyenne” gewonnen. Laten we op de fiets stappen en in de bandensporen treden van deze moedige mannen en vrouwen.
Liège-Bastogne-Liège - Pierre Pauquay
Eind april onderbreken de krijsende banden en de kletterende derailleurs de silte van de Ardenner bossen
Een echte uitdaging
Wielrenners vergelijken Luik-Bastenaken-Luik vaak met een echte bergrace. Met een hoogteverschil van 4000 meter lijkt deze wedstrijd op een Alpenetappe van de Tour de France. In de laatste 70 kilometer volgen de abrupte berghellingen elkaar op. Een geduchte en gevreesde finale die we op het punt staan te ontdekken.
Vanaf Wanne betreden we de Ardenner routes: we fietsen op de korrelige en oneffen wegen die ervoor zorgen dat de banden niet goed glijden. Je moet je erin vastbijten, jezelf als het ware losrukken om naar de mistige toppen te klimmen. De kleinste tekortkoming wordt duur betaald. Tijdens de beklimmingen leiden alleen de sterksten de weg: er is geen verstoppen in het peloton: in Luik wordt de selectie gemaakt... alleen de sterksten blijven over.
Hoe verder we fietsen hoe meer het ons duidelijk wordt dat de moeilijkheden elkaar zonder enig mededogen opvolgen. De herstelmomenten zijn van korte duur. De hellingen die we beklimmen hebben angstaanjagende percentages: een gemiddelde van 12% voor de Stockeu, 11% voor la Redoute. Wij geven de voorkeur aan de Côte du Rosier, ongetwijfeld één van de mooiste beklimmingen van de wedstrijd.
Het landschap is ronduit prachtig, met op de achtergrond de vallei van de Amblève en de blauwe toppen van de Ardennen. De route loopt eerst door het bos en gaat daarna over in een heuvelachtig decor en trekt door het gehucht Andrimont.
Het dorpje Wanne - Pierre Pauquay
De beklimmingen, vergelijkbaar met kleine bergpassen, worden gevolgd door technische afdalingen, die verraderlijk zijn vanwege het slechte wegdek van sommige wegen. Vanaf Cour is de afdaling naar Spa snel: we moeten extreem voorzichtig zijn. Als we afslaan richting de waterstad worden de remmen volop gebruikt. Net na Winamplanche, de helling van Maquisard: een lastige klim. Tijdens de wedstrijd worden sommige wielrenners verrast. Het gemiddelde stijgingspercentage maakt het niet eenvoudig om bij het peloton weg te rijden, omdat het tempo zo hoog is. Maar pas op aan het einde van de klim. Op de top, in de buurt van het mooie gehucht La Reid, zorgt een licht vals plat voor enige ontspanning. Tijdens de wedstrijd is hier de gelegenheid voor een kleine groep om het peloton te ontsnappen.
Een prachtige maar moeilijke race
Na de kruising van Haut-Regard volgt er tijdens de wedstijd een nerveuze afdaling. De favorieten moeten er alles aandoen om zich vooraan te plaatsen voor de volgende klim, een echte muur. Wij daarentegen genieten van de afdaling richting Remouchamps. Sinds enkele jaren is de La Redoute een sleutelmoment in de wedstrijd. Langs de route staat een ware zee van mensen om de helden aan te moedigen. De spanning van de renners is voelbaar voor de toeschouwers die het idee hebben deel uit te maken van deze intense race. Op dit smalle stuk asfalt met een hoog percentage wordt de kleinste fout zwaar afgestraft.
Als je wilt winnen moet je absoluut in de kopgroep zitten tijdens de klim van La Redoute: concentratie is de sleutel. Voor ons lijkt de weg haast op de heuvel te rusten en omhoog te vliegen.
We rijden over een extreem smalle route. Vandaag is er geen publiek, maar tijdens de race kan dit soms zorgen voor lange files. Een goede renner kan zomaar vast komen te staan terwijl zijn tegenstanders al aan de afdaling beginnen. Tijdens Luik-Bastenaken-Luik wordt een kleine fout duur betaald.
De vallei van de Amblève, een prachtig strijdmoment tijdens Luik-Bastenaken-Luik - Pierre Pauquay
Verschillende versnellingen
In tegenstelling tot de andere klassiekers die eraan voorafgaan, legt de Doyenne (die haar naam dankt aan haar leeftijd; la Doyenne = de oudste) de renners andere, minder gebruikelijke versnellingsverhoudingen op. De overgang van snelle wedstrijden zoals Milaan-San-Remo en Parijs-Roubaix schudt het tempo op. De kleinere versnellingen die verplicht zijn in Luik worden gevolgd door de grotere die nodig zijn om snel te rijden in de valleien. Deze herhaalde tempowisselingen breken een renner op. Deze wedstrijd is ideaal voor puncheurs, renners met een groot hart. Voor ons is de motor versleten en moe. Luik lijkt nog zo ver weg... De helling van de Forges, die volgt op de laatste klim, de Roche aux Faucons, maakt ons af. Luik-Bastenaken-Luik is een wedstrijd en een slijtageslag die het lichaam over 260 km uitput.
Een sluwe race
Elk jaar zijn er veel kanshebbers op de overwinning: de kunst is om je spel goed te verbergen. Je moet sluw zijn. De winnaar moet op het juiste moment uit het peloton tevoorschijn komen en niet meteen al zijn kaarten opbranden. In Luik-Bastenaken-Luik moet de renner luciditeit en uitzonderlijk zelfvertrouwen tonen. Als hij te vroeg start, kan hij zichzelf voor niets uitputten. Als hij te laat start, komt hij terecht bij zijn belangrijkste rivalen. In de laatste kilometers kan hij niet meer rekenen op zijn ploegmaten. Hij alleen kan het onmogelijke proberen.
De winter is nog niet voorbij
In april, op de heuvels van de provincie Luik, kan de winter soms nog ongenadig zijn. In 1980, midden in een sneeuwstorm, won Bernard Hinault de klassieker met een voorsprong van maar liefst 9 minuten! Dat jaar, volbrachten slechts 21 wielrenners deze helse wedstrijd. De Breton hielt er een bevroren vingerkootje aan over. De ligging van de regio zorgt voor soms extreme weersveranderingen. De diepe valleien kunnen lang koud blijven, de toppen worden geteisterd door kille winden. De snelle afdalingen koelen de renners af nadat ze zich in het zweet hebben gewerkt. Een goede uitrusting is erg belangrijk tijdens ze race.
Je weet waar je aan toe bent, nu is het aan jou, gepassioneerde fietser, om deel te nemen aan deze geweldige wedstrijd!
Deze ervaring zelf beleven
Cyclo: De zaterdag voor de profwielrenners
De afstanden : 79 km, 155 km ou 253 km
Vetrektijden: 253 km: 6u30 – 7u30, 153 km: 6uh30 – 10u00, 79 km: 9u00 – 10u00
Meer informatie
De belangrijkste hellingen:
Côte de Saint-Roch: gemiddelde van 11,5%, 18% maxi, lengte: 1,1 km
Côte de Mont-le-Soie : gemiddelde van 6%, 12% maxi, lengte: 1,9 km
Côte de Wanne : gemiddelde van 7,5%, 13% maxi, lengte: 2,2 km
Cote du Stockeu : gemiddelde van 9,4 %, 15% maxi, lengte: 2,4 km
Cote de la Haute Levée : gemiddelde van 5,6 %, 11% maxi, lengte: 3,6 km
Côte du Rosier : gemiddelde van 5,7 %, 12% maxi, lengte: 4,5 km
Côte du col du Maquisard : gemiddelde van 5,1 %, 7% maxi, lengte: 3 km
Côte de la Redoute : gemiddelde van 9,7%, 20% maxi, lengte: 1,6 km
Côte des Forges : gemiddelde van 6%, 10% maxi, lengte: 2,1 km
Côte de la Roche aux Faucons : gemiddelde van 9,5%, 16% maxi, lengte: 1,5 km
Ik heb de legendarische wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik ontdekt