Catherine Vandenbroucke
Geregistreerd sinds 2 jaar 7 maanden
À saute-frontière
Op deze vrijdag in juli zou de trein om 11 uur vertrekken... Maar omdat er twee speciale treinen voor groepen zijn ingepland, zal de reguliere trein omstreeks 11u25 vertrekken... normaal gezien. "Weet je, met oude treinen moet je je aan alles verwachten..."
Restaurantwagon
Het nieuws stemt ons niet somber. Het is mooi weer. De welkomstwagon ontvangt ons hartelijk, met veel boeken over de spoorwegwereld. En de restaurantwagon is net zijn terras aan het opzetten. Dit is iets om naar uit te kijken.
De toeristische trein is duidelijk populair aan de andere kant van de taalgrens, en we wisselen een paar woorden in de taal van Vondel met enkele vriendelijke Nederlandstalige senioren die op zoek zijn naar informatie over de treinroute en de regio...
Trein aangekondigd op spoor 2. Het rode en gele treinstel stopt voor ons. Tijd om in te stappen! Wel, we vertrekken niet... "Er is misschien een tak blijven haken...". Vertrek is iets vertraagd. De kleintjes beginnen hun geduld te verliezen. Maar dit is snel weer vergeten zodra de trein in beweging komt en het landschap zich ontvouwt. De kaartjesknipper komt de tickets controleren... Een ongekende handeling voor de jongsten ..
11u42. Daar gaan we!
De trein zit vol. Het is een intragenerationele reis : grootouders en kleinkinderen, gezinnen op vakantie, senioren onderweg... Ieder vindt zijn eigen charme in deze reis: herinneringen voor sommigen, verrassend avontuur voor anderen. De ogen van de kinderen glinsteren als sterren... De landschappen, de tunnels, het getoeter... Magisch!
Een steile spoorweg
Live commentaar geeft betekenis aan het landschap terwijl het zich voor onze ogen ontvouwt. Links, het kasteel van Halloy met zijn kapel, rechts hogerop. Als we Ciney naderen, volgen we de lijn 162 Namen-Luxemburg. In de verte zien we Ciney, met de klokkentoren van de collegiale kerk die enkele jaren geleden na de storm werd gerestaureerd. We houden hier halt. Om tot in Ciney te geraken, heb je een door de NMBS erkende bestuurder en kaartjescontroleur nodig. Rechtsomkeer dus, de conducteur verlaat zijn cabine, steekt de wagon over en neemt aan de overkant plaats om weer in de andere richting te vertrekken.
"Papa, waarom toetert de trein de hele tijd? Onze begeleider legt het uit: "Dat is de machine die controleert of de conducteur de trein nog kan besturen. Hij moet met zijn rechtervoet een pedaal indrukken om dat te bewijzen. Dan stopt de toeter. Hij toetert ook als hij een spoorwegovergang nadert. "
De dorpen glijden voorbij: Braibant, Natoye, Sorée... We rijden de geul van Sorée in, die gegraven is om een constante helling van 6% te behouden. Hier wordt de Bocq gekanaliseerd. Tussen de rijke begroeiing rond de lijn kan je het pompstation Vivaqua raden, dat 60.000 m3 water per dag via een natuurlijke helling naar Brussel stuurt.
Spontintunnel. 500 meter lang. Bij de uitgang zie je de oude gebouwen van de Spontin Bronnen.
Interieur van de wagon
3 tunnels en 5 passages du Bocq
Er klinkt een oorverdovend "Pchiiiiiit". Verbaasde blikken. "Dit geluid betekent dat we de krokodil passeren", legt de gids uit voordat hij er een einde aan maakt. Later begrijpen we dat het een veiligheidsvoorziening was. "Aan de rechterkant, bedekt door vegetatie, staan de oude kalkovens. De productie stopte hier eind jaren '50. Iets verderop is de vierkante toren een voormalige waterkrachtcentrale. Deze diende om de steengroeven in de vallei van energie te voorzien. Dorinne, Durnal. Je kunt het station zien, gerestaureerd aan de hand van foto's uit die tijd.
« We komen aan bij het wildste deel van de route", kondigt onze Stem aan. "We gaan door 3 tunnels en steken de Bocq 5 keer over. Hij baant zich een weg tussen de heuvels die we dankzij de tunnels doorkruisen. De kinderen zijn druk in de weer om een glimp van de Bocq op te vangen telkens als hij verschijnt... Sommigen zijn een beetje bang in de tunnels... Het is een avontuur!
Aankomst in Bauche, terminushalte. We zijn aan het einde van de gerestaureerde 16 km op de 21 km lange lijn 128 Ciney-Yvoir, gebouwd tussen 1898 en 1907. De chauffeur keert weer naar de andere kant van de trein om terug op weg te gaan naar Spontin, ons startpunt. Daar gaan we weer, door de 3 tunnels en 5 doorgangen van de wilde Bocq... Je voelt dat we weer klimmen, de machine werkt harder... Weer die grote "Pchiiiiiit". Een kleine reiziger roept uit: "Opa, het is de krokodil!" Waarschijnlijk gelijk...
Einde van de reis door de tijd en langs de Bocq. De commentaren hebben ons doen watertanden. Nu gaan we Spontin ontdekken.
Spontin, van steen en water
In het hart van het dorp Spontin dringt het kasteel zich op. Een mooi voorbeeld van de evolutie van een statig huis van de middeleeuwen tot nu. Het wordt gerestaureerd en is niet toegankelijk voor het publiek. Je kunt het vanuit het park bewonderen. Dankzij een aantal waterreservoirs is de Bocq veranderd in een brede gracht, die vroeger nog groter was. Het is in Spontin dat de Bocq het best tot uiting komt en zijn volle rijpheid toont voordat hij zijn eenzame weg vervolgt naar Yvoir waar hij samenvloeit met de Maas.
De bronnen van Spontin, met hun bottelarij, en de arduin- en zandsteengroeves zorgden voor de bekendheid van Spontin. Vandaag is deze economische activiteit verdwenen, maar er zijn nog enkele overblijfselen, de laatste getuigen van een bloeiend tijdperk.
De Bocq
Spontin is het geografisch centrum van Wallonië. Deze status werd in 2002 bepaald door het Institut Géographique National (IGN). Een wandeling van 4,5 km vanaf het lokaal toerismekantoor Yvoir brengt je naar deze site, waar je kunt genieten van een picknick. Een oriëntatietafel gemaakt van lokaal graniet toont de vijf Waalse provincies, bevloeid door de belangrijkste rivieren.
Informations complémentaires :
Train du Bocq
l’asbl Patrimoine de Spontin
Chaussée de Dinant, N937 3A, Spontin, Spontin 5530, BE
Tel : +32(0)495/61.49.56
info@cfbocq.be
Pour plus d'expériences en Ardenne, cliquez ici
De reis begint zodra je het perron van het station opstapt. Je moet even loslaten, de tijd nemen. Elke microgebeurtenis is een stukje van de reis, een herinnering in wording, een stukje van het avontuur.