Ik heb het wandelpad dat door het Domein van de Grotten van Han loopt, getest
Jonas Mossiat
Geregistreerd sinds 5 jaar 9 maanden
Zoon van de Maas
Food en Streekproducten
Een wandelpad om de Europese fauna te ontdekken
Regent het in de Ardennen? Wat gaan we vandaag doen? Wat vind je van een wandeltocht van 2 of 5 km door de bossen en velden van de Famenne, naar het Domein van de Grotten van Han? Dat is echt wel een goed idee!
5 minuten er even helemaal uit
Wat je in de Ardennen echt niet mag missen, is het domein van Han-sur-Lesse en de wandelroutes van 2 of 5 km. Wij kozen de kortste tocht en maakten kennis met de loofbossen, de vlaktes en de fauna van onze eigen streek. En wat te denken van de Europese "Big Five"? Uiteindelijk bleek op deze dag in mei de dreigende lucht en de regenval onze beste vriend. We hebben de dieren heel goed kunnen zien. Ga je mee op deze Ardense safari?
Twijfel... Terwijl wij, Julien en ik, op deze zondagochtend langzaam wakker worden, zien we dat het buiten een en al grijze lucht is en dat een fijne regen over het platteland valt. Het weer zal vandaag niet al te best zijn. Maar we hebben zo'n zin om de inheemse fauna van Europa te ontdekken en willen ons door wat nattigheid niet laten tegenhouden. Na de koffie beslissen we te vertrekken. Ik bereid de picknick voor, terwijl Julien de laarzen en de jassen in de auto legt. We zijn vertrokken en genieten van de uitzichten van de Famenne-streek met mistflarden en glinsterende dauwdruppels.
We komen aan in Han en hebben geen spijt van onze beslissing. Dankzij de sombere weersvoorspelling blijven de meeste toeristen vandaag thuis. Wij zijn dan ook de enige die staan te wachten op de trein die ons over de oude spoorlijn naar het begin van onze wandeling brengt. Na een leuk ritje komt een heerlijke houtachtige geur ons tegemoet en gaan we op pad door het vochtige bos.
We stappen in een trein die ons over een oude spoorlijn meeneemt - J. Mossiat
Regen in de lente: de ideale combinatie!
In de verte zijn op de vlakte al enkele rendiergeweien te zien. De dame aan de kassa had het ons al voorspeld: bezoek je met dit weer het landgoed, dan is de kans dat je dieren ziet heel groot. Als het warm is, in de zomer, geven ze de voorkeur aan de schaduw van het bos en zul je dus minder snel dieren in het wild zien...
Tweede goede idee: de lente is de tijd van geboortes in het park. Een bezoek op een regenachtige lentezondag kan ik dus van harte aanbevelen! De rendieren die voor ons liggen te dommelen hebben onlangs twee prachtige jongen mogen verwelkomen. Ze zijn al aan het dartelen in de buurt van hun moeder. Onze wandeltocht begint dus goed....
De rendieren zijn de eerste dieren die we op ons pad tegenkomen - J. Mossiat
We leggen het moment vast, de eerste ontmoeting - J. Mossiat
Tijdens het eerste deel van onze tocht, de vrij gemakkelijke wandeling van 2 km door het bos, komen we educatieve informatieborden tegen met daarop de geschiedenis van het landgoed en haar dieren. We komen langs zeldzame en veel voorkomende diersoorten, allemaal inheems, zoals de oehoe, de kerkuil en een paar wilde zwijnen die in de verte in de aarde staan te wroeten. Maar behalve van de dieren genieten we onderweg enorm van de typische vergezichten. Mist is de vlakte binnengedrongen en vanaf de rotspunt waar Julien en ik op staan, zien we de oerossen vredig grazen. Ze zijn niet allemaal kalm, maar dat komt later in het verhaal terug!
Mist is de vlakte binnengedrongen - J. Mossiat
De poolvossen doen een middagdutje - J. Mossiat
Iets verderop zijn houten loopbruggen tussen de bomen aangebracht om van bovenaf een van de schattigste diersoorten van het landgoed te kunnen observeren: de poolvossen. Jackson, Speedy en Tjarek doen een dutje, maar houden ons intussen met een oog in de gaten, ... je weet maar nooit! Ik ben er nog steeds van overtuigd dat Jackson, die iets grijzer is dan zijn broer en zus, zijn voornaam kent. Zijn oren wijzen in de wind en hij kijkt geïnteresseerd naar de twee volwassen kinderen die zijn naam staan te roepen. De drie jonge dieren zijn sinds 2018 in het park en zien er nieuwsgierig en speels uit. Een informatiebord leert ons dat Speedy, het vrouwtje, tot wel 8 à 10 jongen per nest kan krijgen. « Fingers crossed »!
De route gaat verder over de hangbruggen , die door de regen spekglad zijn geworden. Het uitzicht dat we vanaf hier, 5 meter boven de grond, op de Famense vlakte hebben , blijft indrukwekkend. En de infrastructuur helpt mee aan een nog grotere beleving. We begrijpen dat je op deze manier zowel jong als oud wel in beweging krijgt!
Langzaam, maar zeker, nadert onze ontmoeting met het beroemdste dier van de « Big Five »: de wolf! Ahouuuuuuu!
De grote "boze" wolf
De wolven zijn vlakbij - J. Mossiat
De eerste en niet de minste van de « Big Five »: de wolf!
We zijn verbaasd te horen dat er in deze roedel maar één vrouwtje bij zeven mannetjes leeft. Een dierenverzorgster van het park vertelt ons later dat dit een nieuw samengestelde roedel is. Twee wolven, een dominante man en zijn zoon, een « wannabe » leider die geen gebrek aan karakter heeft, leiden de hele bende. Gevangenschap voor wolven, ook al is hun terrein nog behoorlijk groot, is niet ideaal voor deze dieren die in het wild waanzinnige afstanden kunnen afleggen. Het aantal wolven neemt daardoor ook af. Van de elf zijn er nu nog acht over. Van tijd tot tijd zijn er vechtpartijen die voor de zwaksten fataal kunnen aflopen.
Julien merkt ook op dat verschillende wolven met hun staart tussen de achterpoten lopen. Dit zijn de onderdanige roedelleden, die onder het regime van de leider leven. De informatieborden zijn beslist heel nuttig!
De vlakte met de sika's - J. Mossiat
Marmottengevecht, wie wint de wortel? - J. Mossiat
We observeren de marmotten op gepaste afstand - J. Mossiat
Na het wolvenverblijf komen we aan bij een vlakte vol sika's, dat zijn een soort dwergherten waar we beiden nog niet eerder van hadden gehoord. Plotseling klinkt er een geluid… Het blijken twee robuuste marmotten te zijn die allebei de baas willen spelen. Ze laten al hun tanden zien (die zijn geel!), en maken zich groot om indruk op de ander te maken... Twee minuten duurt dit schouwspel en dan wint het belang van een lekkere wortel het van de strijd en besluiten de twee als vrienden een hapje te gaan eten.
Geboortes wilden we en geboortes hebben we gekregen!
We beginnen stilletjes aan trek te krijgen, het is tijd voor onze picknick. "De Tivoli", een barretje in een voormalig treinstation, leent zich hiervoor uitstekend. Ik heb stiekem een beetje spijt dat ik zelf eten meegenomen heb, want hun « bagnatbrood » springt echt in het oog. Ook het assortiment aan bier mag er zijn… Een vriendelijke dierenverzorgster vertelt dat de safaricar bij de vlakte op ons staat te wachten. En het is een safaricar voor ons alleen! Nog steeds geen bezoekers aan de horizon te zien. Het is absoluut de perfecte dag! We genieten van onze lunch en rennen daarna nog snel even naar de roedel poolwolven, voordat we ons bij de dierenverzorgster voegen (haar naam ben ik helaas vergeten).
Ongeveer honderd meter van "De Tivoli" bevindt zich het verblijf van de poolwolven, vol bomen en holen. Er zijn twee observatieruimtes ingericht waar vandaan we een perfect zicht op het terrein hebben. De volwassen wolven, met hun lichte pels, zijn gemakkelijk te zien. Maar wat zien we daar tussen hun poten bewegen? Een hoop kleine, grijze pluizenbolletjes! Het zijn wolvenwelpjes en tot ons grootste genot zijn ze net klaar met drinken en beginnen ze vol energie te spelen en te rennen. Maar nooit ver van hun ouders. Voor ons is dit een fantastische primeur! En helemaal, omdat we als enigen, in alle rust, het schouwspel mogen bewonderen. Steeds groter wordt de glimlach op onze gezichten. Na een kwartiertje besluiten we naar de dierenverzorgster in de safaricar te gaan, die nog altijd netjes op ons staat te wachten.
De poolwolven met hun nest welpen in het Domein van de Grotten van Han - J. Mossiat
Op deze plek kun je ook kiezen om je bezoek te voet voort te zetten, wat ik sterk aanbeveel. Hierdoor kun je nog meer dieren zien en vooral de tijd nemen om ergens langer te blijven staan. Wij kozen voor de safaricar, omdat we die voor onszelf hadden en omdat we in de namiddag nog de grotten met de nieuwe klank- en lichtshow wilden bezoeken.
Vier van de Europese « Big 5 »: de bizon, de lynx, de veelvraat en de beer
Onze dierenverzorgster leidt ons rond over de vlakte, waar we gieren, ooievaars, lynxen en ook overal oerossen zien. Maar ... was de oeros niet uitgestorven? Ja, in 1623, vertelt onze gids tijdens het rijden. Deze ossen zijn dus het voorbeeld van genetisch, opnieuw samengestelde diersoorten. Wat staan ze daar toch vredig te grazen op deze uitgestrekte, vochtige vlakte. Gelukkig zijn veel dieren vandaag de dag in goede handen. Dit jaar werden er ook enkele kalveren met een lichtbruine vacht geboren. Hun hoorns zijn nu al indrukwekkend groot. Wanneer ze in alle vrijheid rond mogen lopen, dan benaderen ze blijkbaar zelden bezoekers. Tussen de oerossen liggen ook steenbokken, herten en hinden te dutten. We rijden er vlak langs, maar ze maken zich blijkbaar geen zorgen. Wat een geluk!
Er leven ook twee soorten paard-achtigen op deze vlakte. De tarpan, die net als de oeros was uitgestorven en dus genetisch is "nagebouwd" en het Przewalskipaard, waarvan in het wild de laatste kudde eind 1800 werd ontdekt. Om de soort te redden worden er sindsdien en dankzij het werk van vele centra over de hele wereld, kuddes opnieuw in semivrijheid geïntroduceerd. Dit gebeurt bijvoorbeeld in Mongolië, waar ze oorspronkelijk vandaan komen.
Overal oerossen! - J. Mossiat
Onze tocht loopt stilletjes aan op zijn einde. Het laatste dierenverblijf dat we bezoeken is het verblijf van de beren. Zoals ik al eerder zei, wil je meer tijd bij de beren doorbrengen en ook de veelvraat en de Poitou-ezels zien, dan kun je de tocht beter te voet afmaken.
Op het moment van ons bezoek bereidt het landgoed zich voor op het verwelkomen van 3 extra bruine beren. Een echte revolutie voor het park. Deze dieren zullen in een gloednieuw verblijf worden ondergebracht, naast Willy en Marlène, de twee beren die hier al jaren zijn. Een paar weken later zou ik in de gelegenheid worden gesteld om bij de inauguratie aanwezig te zijn, een groot feest voor het Domein.
Marlène ligt lekker te slapen - J. Mossiat
Met dit mooie perspectief eindigt ons bezoek aan de dieren en bereiden we ons er op voor om de ongelooflijke grotten te ontdekken en een show die zeer moeite waard bleek te zijn.
Of je nu met je gezin, met vrienden, of zoals wij, met z'n tweetjes bent... deze ervaring zal je niet teleurstellen. Het feit dat bezoekers de keuze hebben tussen de safari, het wandelpad, een beetje van allebei én het bezoek aan de grotten, maakt een dag in het Domein van Han altijd compleet. En voor de dappersten onder ons is een regenachtige dag echt een aanrader!
Een bijzondere inauguratie
Zoals ik al zei, was ik in de gelegenheid om naar de uitzonderlijke inauguratie van het nieuwe berenverblijf en de feestelijke ontvangst van de 3 jonge welpen te gaan. Na een ontroerende toespraak van Brigitte Malou, beheerder van het Domein van de Grotten van Han, konden we de nieuwe bewoners die hun verblijf aan het ontdekken waren, observeren ! Wat een cadeau!
Les nouveaux ours du Domaine de Han - J. Mossiat
Les nouveaux ours du Domaine de Han - J. Mossiat
De nieuwe beren van het Domein van Han - J. Mossiat
Deze belevenis zelf ervaren
Domein van de Grotten van Han
Wandelpad
Rue Joseph Lamotte 2, 5580 Han-sur-Lesse
Tel: 084 37 72 13
http://www.grotte-de-han.be/nl
Openingstijden
Kijk voor het complete overzicht van alle openingstijden hier
Prijzen
De toegang voor het wandelpad of voor de safari kost 23 euro per volwassene en 17 euro per kind. Er bestaat een combiticket van 33 euro (24 euro voor kinderen) die alle bezoeken combineert.
Uiteindelijk bleek de regen onze beste vriend en hebben we de dieren heel goed kunnen zien.